Sweet Home Chicago

Een dikke maand geleden ben ik een weekend naar Chicago geweest. Na een boel examens, huiswerk en Halloween is hier mijn verslag:

Op 26 September vertrok ik met een groep vrienden naar de 'Windy City' - Chicago. Het gezelschap bestond uit een Braziliaan, twee Duitsers, 2 Japanse meisjes en ikzelf. We besloten om met de greyhound bus te gaan ipv de trein. De tijden waren gunstiger en het was een stuk goedkoper. Ongeveer $35 per persoon voor een retour in vergelijking met $70+ voor de trein.


Onze bus vertrok vanaf het Transportation Center in het centrum van Kalamazoo. Daar is het treinstation en daar komen alle stads- en regionale bussen binnen. We hadden tickets online gekocht, de bus moest om 19:00 vertrekken. Als een echte Nederlander/Duitser waren we er al om 18:15, want ja, beter te vroeg dan te laat. Echter hadden we er niet heel erg bij stil gestaan dat dit Amerika is. Hier is openbaar vervoer, op z'n zachts gezegd redelijk ruk. Bij het station was het loket voor de bus gesloten, er hingen geen schema's, geen bordjes, geen schermen en geen tijden en de chagrijnige meneer van het Amtrak loket (Amerikaanse NS) wist van niets. Dus om 19:10 begonnen wij (de Europeanen) al ongeduldig om ons heen te kijken. Op een prikbord zagen we dan toch een schema. Onze bus stond daar niet op... Maar misschien was dat ook logisch want onderaan schema stond dat het in ging op Oktober 2011. 2011?! En er was dus niemand die in die 3 jaar tijd gedacht van: goh, misschien moeten we dat eens vervangen. Om 19:20 begonnen we al te grappen dat wij al boos werden bij 10 minuten vertraging en dat we dat op high tech schermen boven de bushalte konden zien. Om 19:30 besloten we om maar aan omstanders te vragen of zij wisten waar de bus bleef. Een jongen die ook zat te wachten vertelde ons dat hij vorige maand ook deze bus moest nemen en dat die toen TWEE EN EEN HALF UUR vertraagd was. Dit is het land dat zelf rijdende auto's ontwikkelt en die een robot wagentje op Mars heeft gedropt, maar om een bus op tijd te laten rijden, dat lijkt onmogelijk. Het werd al donker en iets minder prettig om daar te zitten. Amerikaanse steden hebben vaak veel daklozen, veel meer dan dat wij in Nederland gewend zijn. Ook die avond werden we door 3 verschillende daklozen benaderd, of we misschien wat kleingeld hadden.

Om 20:00 was het dan zo ver, daar was de bus. Gelukkig waren er stopcontacten en wifi aan boord.
Na ongeveer 3 uur kwamen we aan in hartje Chicago, vanaf daar was het maar een kleinstukje lopen naar ons hostel. The Pantheon in Greek Town. Het hostel had onlangs het appartementen complex naast hun opgekocht en omgebouwd. Wij deelde een appartement met 2 andere groepen. De keuken en woonkamer waren gemeenschappelijk en op de slaapkamers (die op slot konden) stonden stapelbedden en was er een eigen badkamer.

Nadat we onze spullen op de kamers hadden gezet, gingen we Greek-town in. Na het broodje gyros gingen we opzoek naar een winkel om flesjes water te kopen. Daarna vonden we het tijd voor een drankje. Ik was de enige die geen 21 was. Gelukkig had ik na een paar barren toch geluk en mocht ik naar binnen. Op Amerikaanse ID kaarten staat in grote letters 'GEEN 21 voor 25 oktober 2014'. Daarnaast gebruiken ze in Amerika het systeem maand-dag-jaar ipv dag-maand-jaar. Veel controleurs snappen onze ID kaarten dus ook niet en vinden het al snel prima. Zo ook bij de bar waar ik wel naar binnen kwam. Daar had ik een echte Hollandse Amstel. ($5,50)

Willis Tower

De volgende dag gingen we dan echt Chicago in. Na een kwartiertje stonden we aan de voet van Willis Tower (beter bekend onder de oude naam 'Sears Tower') Dit is het na het nieuwe World Trade Center in New York City het hoogste gebouw op het westerlijk halfrond. Binnen konden we na een security check naar het skydeck. Vanaf hier had je een schitterend overzicht over heel Chicago en omstreken. Op een zonnige dag kun je vanaf de toren de overkant van Lake Michigan zien.

Chicago en Lake Michigan

Chicago Style Pizza

Toen we weer beneden waren liepen we naar Millennium Park. Een groot stadspark vergelijkbaar met Central Park in New York. Onderweg besloten we om te lunchen in een restaurant. Heel toevallig was dat hetzelfde restaurant waar ik met mijn vader en Bart heb geluncht toen we in Chicago waren in 2012. Daar hebben we een echt Chicago style pizza gegeten. Een hele dikke 'stuffed' pizza. Na dat wij 'stuffed' waren met pizza liepen we naar Millennium Park. Daar staat het bekende kunstwerk Cloud Gate.

Cloud Gate in Millennium Park

 Volgende stop: Navy Pier, om hier te komen liepen we door een woonwijk. Chicago is een prachtige stad met veel groen, moderne gebouwen en een echte stadscultuur en doet zeker niet onder voor bijvoorbeeld New York. Bij Navy Pier gingen we aan boord van de Architecture boat tour. De man in de kaartjes kiosk verzekerde ons dat we aan boord gewoon konden drinken en 'smoke some of that good stuff', juist ja. De boat tour is een echte aanrader! Vanaf het water kan je schitterende foto's maken van de skyline, ook vertellen ze interessante en leuke dingen over de gebouwen waar je langs vaart. (en blijkbaar dus drinken en wiet roken als dat je ding is)

Na de tour gingen we Navy Pier op, daar hebben we gegeten met een prachtig uitzicht: 

Het werd al snel donker dus we begonnen naar huis te lopen. In sommige straten leek het wel een spook stad. Er liep niemand op straat en er waren nauwelijks auto's. Na drie kwartier waren we bij het hostel aangekomen en gingen we slapen. 

Museum of Science and Industry

De volgende dag ging de wekker al vroeg. We gingen met de metro en bus naar the Museum of Science and Industry. Dit is een van de leukste museums die ik ooit heb bezocht. Er is van alles te vinden. Hoe werkt een vliegtuig/wervelwind/oog/onderzeeër?  Op al deze vragen kun je een antwoord vinden.

Huston... 

In de LIFE tentoonstelling kon je alles vinden over het menselijk lichaam. Er waren testen waarmee je je hersen kon misleiden en waar je dingen als oog-hand coördinatie of reactie snelheid kon testen. In de ruimte daarnaast hing een vliegtuig waar je door heen kon lopen. Binnenin waren proefjes met luchtruk en wind. 

In de kelder stond een echt apollo ruimte schip en kon je alles vinden over ruimtevaart.
In de hal er naast stond een Duitse onderzeeër die tijdens de tweede wereldoorlog in beslag was genomen.

Tot slot ging ik naar de hal van de toekomst. Hier stonden robots en er waren demo's van de nieuwste technologieën, het thema was: hoe ziet ons leven er uit over 20 jaar?

Duitse onderzeeër 

Rond een uur of 2 besloten we om naar het Shedd Aquarium te gaan. Dit is -zoals je al had geraden- een aquarium. En tja, het concept van een aquarium lijkt me vrij duidelijk dus hier wat foto's van vissen en parende schildpadden:

Toen we genoeg vissen voor een dag hadden gezien gingen we terug naar het hostel om onze spullen op te halen en uit te checken. Onze bus vertrok om 18:00 (op tijd deze keer!) en rond 21:00 stonden we weer in Kalamazoo. Vanaf daar moesten we terug lopen naar de Campus. 

Het was een super weekend in een schitterende stad!